Wat lust ik eigenlijk

AVG- Aardappelen, Vlees, Groentes, dat zit er niet in. De diversiteit die aardkloot kan brengen is een fantastisch gebeuren. Aardappelen, Vlees, Groentes, jazeker, soms, maar eten is meer. Eten heeft zich in de loop van het completer worden van schrijver deze ontwikkeld van een voedingsaangelegenheid tot iets dat meer herbergt: passie. Passie voor eten, passie voor het moment, passie voor de omgeving.

De puurheid van eten kan een geweldig evenement zijn, of het uit de grond, water of van het land komt, de kracht van eten kan niet genoeg benoemd worden. Het maakt krachtig, maar belangrijker in mijn optiek, de mentale opkikker die het genereert is ongeëvenaard. De magistrale blijdschap dat ontstaat bij het ontdoen van het gevulde eetplateau is prachtig en kan zich niet vaak genoeg voordoen.

Op de eerst gesteld vraag is het antwoord vrij duidelijk: Ik kan mij niets indenken dat ik niet lust. Wel dat ik het eten van iets ‘gewoons’ soms spannender vind dan een leuk plaatje met onverklaarbare beschrijving aan te wijzen ter bestelling. En mede hierdoor ben ik de ‘kaaswereld’ ingegaan. Veel kan gezegd, benoemd, geprezen en verklaard worden, maar dat de ‘kaaswereld’ ‘gewoon’ is, kan zwaar ontkracht worden.

Het begint al met het feit dat kaas een ‘levend’ product is. Kaas heeft het vermogen om te rijpen, om een smaakevolutie te krijgen, te ontwikkelen, karaktervol te worden, te fascineren. Te beginnen met onze oeroude Noord-Hollandse Gouda kaas. Romig Zacht, Zacht Belegen, Vol Belegen, Pikant Belegen, Oud, Overjarig én Brokkel. Zéven compleet verschillende smaaksensaties dat enkel met leeftijd te maken heeft. Goed, het ligt iets genuanceerder, maar dat bespaar ik u. Zeven compleet verschillende kazen. Stel dat ik een jonge kaas in een pakhuis laat rijpen waar het 16 graden is, én dat ik een jonge kaas in een kelder laat rijpen, naarmate het rijpingsproces vordert verandert de smaak van deze kazen aantoonbaar. U begrijpt, de diversiteit is geboren.En dan nog een klein uitstapje naar waarschijnlijk mijn favoriet; de ‘borrelkaasjes’, kazen voor op ’t plateau, waar van gesmikkeld kan worden, en waar minimaal 6 mesjes op tafel liggen voor het snijwerk. Snijwerk of ‘duwwerk’, want sommige buitenlandse kaasjes rijpen dermate dat het begint te ‘huilen’, de kazen lopen uit de vacht, hun beschermengel, ofwel, de korst. Deze kazen kunnen onderverdeeld worden in elf groepen met al talloze kazen.

Laat ik er één uitlichten: De blauwflora kaas. Een kaas waarbij er veelal aan de wrongel een blauwschimmel wordt toegevoegd. Deze toevoeging zorgt voor smaak, plezier en soms ook voor wat onwetende beangstiging. Tijdens het rijpingsproces van een blauwaderkaas wordt er met koperen pinnen gaten in de kaas geprikt, zodat de blauwflora zuurstof kan krijgen, en hierdoor kan groeien. Door dit groeiproces ontstaat er een prachtig dansende ader door het fantastische zuivel. Deze smaak kan van heel mild tot extreem uitgesproken zijn, maar een feest op het plateau is het immer.

En dat vind ik nu eenmaal wat spannender dan ‘AVG’